Με αφορμή τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά
Στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου για την παιδεία έχει ανοίξει- με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- το ζήτημα των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς “πως επηρεάζει αυτό το θέμα εμάς τους προπτυχιακούς;”
Η συζήτηση για τα μεταπτυχιακά δεν άνοιξε από το σύστημα για φιλολογικούς λόγους και δεν αφορά φυσικά μια μικρή μερίδα φοιτητών. Αντίθετα στοχεύει ξεκάθαρα στη συνολική αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού και κύρια του εργασιακού τοπίου για την πλειοψηφία της νεολαίας.
Τα προηγούμενα χρόνια φάνταζε αδιανόητο να υπάρχουν υποχρεωτικά δίδακτρα σε κάποια βαθμίδα της εκπαίδευσης.
Η κατοχή, επίσης, προπτυχιακού ή μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες κατοχύρωναν συγκεκριμένα και ενιαία μισθολογικά δικαιώματα. Με λίγα λόγια η ύπαρξη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ανάγκαζε τον εργοδότη να σκεφτεί πολύ σοβαρά προτού πει “απαιτείται μεταπτυχιακό” αν πράγματι δεν το είχε ανάγκη, καθώς θα αναγκαζόταν να το πληρώσει παραπάνω.
Σήμερα, με μια σειρά νόμων, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας βρίσκονται υπό αίρεση και βρίσκεται προ των πυλών η οριστική κατάργησή τους (νέα αξιολόγηση).
Ταυτόχρονα, ενώ τα προηγούμενα χρόνια άρχισαν να μπαίνουν σταδιακά δίδακτρα σε κάποια μεταπτυχιακά, σήμερα αποτελεί ένα γενικευμένο σχέδιο για όλα τα μεταπτυχιακά (και φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο όσες σχολές εφαρμόζουν ήδη αυτό το μέτρο, βλ. νομική).
Η ίδια η ιστορία έχει δείξει ότι σε χώρες που μπήκαν σε κάποια βαθμίδα της εκπαίδευσης «ενδεικτικά» δίδακτρα, αυτά γενικεύτηκαν και γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν. Συνεπώς και για εμάς, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά αποτελούν το δούρειο ίππο για την εισαγωγή διδάκτρων και στα προπτυχιακά και άλλο ένα βήμα προς την κατάργηση της όποιας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.
Ανέκαθεν το κράτος έψαχνε τρόπο να αποσυμφορήσει τη μάζα των άνεργων πτυχιούχων που διεκδικούσαν εργασία. Με αφετηρία λοιπόν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά θα διαμορφώσουν ένα στρώμα κατόχων επαγγελματικών δικαιωμάτων, με ταξικά πάντα κριτήρια και φυσικά με ελάχιστα αν όχι καθόλου επαγγελματικά δικαιώματα για όλους τους υπόλοιπους. Έτσι όποιος δε θα έχει μεταπτυχιακό (μια που δε θα μπορεί να το πληρώσει), θα έχει επί της ουσίας ένα χαρτί χωρίς ιδιαίτερη αξία και ο μελλοντικός εργοδότης του θα τον βαφτίζει με ευκολία «ανεπαρκή», καθώς δε θα έχει καμία επιβάρυνση.
Μέσω της εισαγωγής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, έρχεται και υλοποιείται περαιτέρω το δόγμα της «δια βίου μάθησης». Ένα δόγμα που θέλει την ανεργία να φαντάζει ατομική ευθύνη του καθενός και ατομικά να διεκδικεί ο καθένας τα δικαιώματά του (μια που δε θα υπάρχει η ενιαιότητα μέσω του πτυχίου).
Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τώρα να προωθήσει με τέτοιο γενικευμένο τρόπο τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο που εισάγει το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας (ΠΠΔΕ) και τσακίζει κάθε συλλογικό δικαίωμα στην εργασία!
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, υπηρετεί με τον πιο ευθυγραμμισμένο τρόπο τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και άρα δε θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφο το χώρο που διαμορφώνει και κατανέμει τους μελλοντικούς εργαζόμενους: δηλαδή την εκπαίδευση.
Έτσι ακολουθώντας πιστά την Μπολόνια και τον ΟΟΣΑ, διαμορφώνει ένα επιστημονικό σήμερα και εργασιακό αύριο δυναμικό, το οποίο “πρέπει” να είναι πειθαρχημένο και τα επαγγελματικά του δικαιώματα να άπτονται της κοινωνικής του προέλευσης (ο πιο πλούσιος – πλουσιότερος με δικαιώματα και ο φτωχός – φτωχότερος). Ένα δυναμικό που, είτε θα “εξαχθεί” στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις έτοιμο διαμορφωμένο προς εκμετάλλευση, είτε θα μείνει στην Ελλάδα και θα παλαντζάρει μεταξύ εργοδοτικής τρομοκρατίας και ανεργίας.
Όλοι μας έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις!
Να μπλοκάρουμε τα δίδακτρα στην εκπαίδευση!
Να μην επιτρέψουμε τη διάσπαση του πτυχίου μας και την αφαίρεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από αυτό! Όχι στο ΠΠΔΕ! Παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση! Να μην επιτρέψουμε τη διαμόρφωση μιας «ελίτ επαγγελματικών δικαιωμάτων», καθιστώντας εμάς –την πλειοψηφία- βορρά προς φτηνή εκμετάλλευση!
Να αγωνιστούμε για εργασία με πλήρη δικαιώματα!