Η συγκυρία που διανύουμε στιγματίζεται έντονα από το παραμύθι του “τέλους των μνημονίων” και της μετάβασης σε μια καινούργια εποχή δήθεν “σταθερότητας”. Γίνεται όλο και πιο έκδηλο ότι η επιστροφή στη λεγόμενη ανάπτυξη, όπως την εννοούν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ, απαιτεί σε τελική ανάλυση τη συνολική υποτίμηση των δικών μας ζωών. Παράλληλα βλέπουμε όλο και πιο συχνά τη φρίκη του πολέμου να δίνει τον τόνο στην παγκόσμια πολιτική σκηνή με επίκεντρο το διαμελισμό της Συρίας, τη σφαγή των Παλαιστινίων, την σχεδόν “αόρατη” για τα μάτια πολλών εξόντωση του λαού της Υεμένης. Βλέπουμε και τον εθνικισμό και τον φασισμό να προσπαθεί να ορθώσει το ανάστημά του και να ριζώσει πιο βαθιά στη συλλογική συνείδηση. Αυτά μας υπενθυμίζουν ότι ως νεολαίοι δεν έχουμε τίποτα πραγματικά να χωρίσουμε με τους άλλους λαούς αλλά, αντιθέτως, έχουμε κάθε συμφέρον να παλέψουμε για ειρήνη στην περιοχή μας απέναντι σ’ αυτούς που σχεδιάζουν την αλληλοσφαγή των λαών για να εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα.
Τραβέρσο