Απάντηση η ανάπτυξη των δικών μας αντιστάσεων!
Το ζήτημα του πολέμου στη Συρία αλλά και το προσφυγικό έχει γίνει πλέον κομμάτι της καθημερινής ενημέρωσης. Πού ακριβώς όμως έγκειται αυτό και ποια είναι η πραγματική διάσταση του “προβλήματος” όπως αυτό παρουσιάζεται; Από την πραγματικότητα μέχρι την παρουσίαση υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα που πρέπει να προβληματίζει τον καθένα. Να αναρωτιέται γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έχοντας προηγουμένως εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Να επιδιώκει να βρει την αιτία αυτού του προβλήματος, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον πόλεμο και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των ισχυρών αυτού του κόσμου που τον γεννούν, σε βάρος των λαών. Και όλα αυτά φυσικά, προσπερνώντας την προπαγάνδα των κρατικών μηχανισμών και των ΜΜΕ τα οποία συμμερίζονται και υπηρετούν πιστά τέτοια συμφέροντα, ξένα και αντικρουόμενα με αυτά των κατατρεγμένων.
Σε κάθε παρόμοια περίπτωση ο υπαίτιος έχει όνομα το οποίο δεν είναι άλλο από αυτό του ιμπεριαλισμού. Σήμερα κυρίαρχα μπαίνει το ζήτημα του πολέμου στη Συρία που μαίνεται εδώ και 5 χρόνια και γεννά τα καραβάνια των προσφύγων που καταλήγουν στην Ελλάδα και αρκετές γειτονικές της χώρες. Η ρίζα του βρίσκεται στην αντιπαράθεση των μεγάλων στρατοπέδων ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑΣ, Ε.Ε., και στα αντικρουόμενα συμφέροντα τους που εκφράζονται μέσω του πολέμου και των επεμβάσεων στην Συρία για την κυριαρχία τους ευρύτερα στην Μ. Ανατολή. Η Συρία αποτελεί το επίκεντρο αυτής της αντιπαράθεσης λόγω της στενής σχέσης του καθεστώτος Άσαντ με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό ο οποίος χρόνια καταληστεύει τον μόχθο του συριακού λαού και γενικότερα οριοθετεί την πολιτική και το πλαίσιο παραγωγής της χώρας, σε αντίθεση με τους Αμερικάνους που χρόνια προσπαθούν να επεκτείνουν την επιρροή τους στην περιοχή και πέρα από τα όρια του Ιράκ. Σ’ αυτή την βάση οι χρόνιες βλέψεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την Μ. Ανατολή έρχονταν σε σύγκρουση με την Ρωσία και τα συμφέροντά της με αποτέλεσμα το ξέσπασμα του πολέμου που αποτελεί ανοιχτά την αμφισβήτηση αυτής της κατάστασης που όσο οξύνεται οδηγεί και σε όξυνση εσωτερικών αντιθέσεων (εθνοτικών, θρησκευτικών κλπ) των χωρών αυτών. Από αυτήν την κόντρα φυσικά δεν λείπει η Ε.Ε., η οποία για να έχει λόγο στο νέο μοίρασμα της πίτας συμμετέχει ενεργά στους βομβαρδισμούς και με αφορμή την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.
Όσο λοιπόν και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο σκοπός του πολέμου είναι η ασφάλεια του δυτικού κόσμου και η πάταξη του φασιστικού μορφώματος του ISIS που απειλεί, άλλο τόσο δυσκολεύονται να εξηγήσουν τον ρόλο τους στην γέννηση και στην ανάπτυξη αυτού του μορφώματος. Οι ίδιοι Αμερικάνοι ήταν αυτοί που χρηματοδοτούσαν και εξόπλιζαν στρατιωτικά πολλές παραστρατιωτικές οργανώσεις στην περιοχή με σκοπό την αποσταθεροποίηση της έχοντας τον ISIS ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσω της ισλαμοφοβικής ρητορείας με αφορμή τον ISIS προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν συνειδήσεις και να στρέψουν τον λαό απέναντι στα θύματα αυτής της κτηνωδίας, τους πρόσφυγες. Σε όλη αυτήν την κατάσταση συνυπεύθυνη είναι και η κυβέρνηση η οποία εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ παραχωρώντας του βάσεις και το Αιγαίο και τηρώντας κατά γράμμα την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για την επαναπροώθηση προσφύγων. Είναι συνένοχη στον πνιγμό χιλιάδων προσφύγων στο Αιγαίο καθώς είναι αυτή που με την βοήθεια της FRONTEX χτίζει φράχτες στον Έβρο για να εμποδίσει την διέλευσή τους και στην συνέχεια συμβάλλει στο ξεσκαρτάρισμα τους με βάση τις ανάγκες για φθηνό εργατικό δυναμικό ανά την Ευρώπη. Είναι αυτή που αποκαλεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κέντρα φιλοξενίας, γνωρίζοντας ότι με την απομόνωσή τους, τους στερεί την δυνατότητα να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη δικαιώματα που τους αντιστοιχούν καθιστώντας τους ευάλωτους στο αυριανό αφεντικό και ανοίγει τον δρόμο για νέες Μανωλάδες.
Με τις προσφυγικές ροές να αυξάνονται όσο ο πόλεμος συνεχίζεται και οι επεμβάσεις κλιμακώνονται, όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν στη χώρα μας. Αυτό φυσικά σπεύδουν να εκμεταλλευτούν με μανία κάθε είδους φασιστοειδή που με αφορμή τα αδιέξοδα της εγχώριας πολιτικής προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα, καλλιεργώντας τον ρατσισμό και την ξενοφοβία κατηγορώντας τους “ξένους” για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας. Ειδικά το τελευταίο διάστημα τα κρούσματα αυξάνονται με αποκορύφωμα τους αποκλεισμούς και καταλήψεις σχολείων με αίτημα να μην φοιτούν προσφυγόπουλα σ’ αυτά από καθόλου τυχαίους “αγανακτισμένους” γονείς. Όλα αυτά ευτυχώς δεν μένουν αναπάντητα, καθώς πολλοί είναι αυτοί που παρ’ όλη την διαρκή φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, σηκώνουν κεφάλι και υπερασπίζονται τους πρόσφυγες και μετανάστες κόντρα στο μαύρο κλίμα που επιδιώκουν να μας επιβάλλουν.
Σε όλα αυτά η απάντηση που μπορεί να δοθεί και να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα είναι πολύ συγκεκριμένη. Είναι αυτή της αλληλεγγύης σε πολιτικό και υλικό επίπεδο. Είναι η σύνδεση όλων των καταπιεζόμενων αυτού του τόπου με τους πρόσφυγες και μετανάστες με βάση τα κοινά τους συμφέροντα ενάντια στο αβέβαιο μέλλον που προμηνύουν τα σχέδια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Η πάλη για την κατοχύρωση των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών, την χορήγηση ασύλου κόντρα στην ρητορεία για λαθραίους ανθρώπους, την σίτιση και στέγασή τους και φυσικά την κατοχύρωση του αναφαίρετου δικαιώματος στην δουλειά. Τέλος, το σημαντικότερο όλων το ανυποχώρητο αίτημα σταματήματος κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η απάντηση λοιπόν δίνεται μόνο στην βάση των κοινών αγώνων του λαού με τους πρόσφυγες και μετανάστες κόντρα στην μισαλλοδοξία και προτάσσοντας την αδελφοσύνη μεταξύ των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.