Το παρόν κείμενο αποτελεί δημόσια τοποθέτηση σχετικά με την αντιπαράθεση που ζήσαμε στο υπ. παιδείας, μεταξύ των δυνάμεων ΚΝΕ – ΕΑΑΚ, αλλά και τα όσα επακολούθησαν.
Σε περίπτωση που θεωρηθεί ότι μπαίνουμε σε “ξένα χωράφια”, ξεκαθαρίζουμε ότι όταν μία αντιπαράθεση ξεπερνά κάποια όρια και αφήνει έκθετο το άσυλο και τις ελευθερίες εντός του, όχι μόνο δίνει το δικαίωμα στην κάθε συλλογικότητα να τοποθετηθεί, αλλά την υποχρεώνει κιόλας να το κάνει.
Ξεκινώντας από τα βασικά
Το άσυλο, ο συνδικαλισμός και γενικά οι ελευθερίες στα πανεπιστήμια ανέκαθεν ήταν αγκάθι για το αστικό κράτος. Ήταν “παραφωνία” για την “ευνομούμενη” Ελλάδα της ΕΕ, να οργανώνονται αγώνες στο πανεπιστήμιο τόσο για “μικρά” όσο και για μεγάλα ζητήματα.
Ανέκαθεν επομένως γινόταν από μεριάς συστήματος μια διατεταγμένη προσπάθεια καταρχάς να απονομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των μαζών το άσυλο, ώστε σταδιακά να περιοριστεί και με απώτερο στόχο να καταργηθεί οριστικά.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει καθεστώς οι καταπατήσεις ασύλου από τα ΜΑΤ, τα λοκ-άουτ από τις διοικήσεις των σχολών, τα face control στις πύλες των σχολών, οι διώξεις συνδικαλιστών, η κλιμάκωση της προπαγάνδας περί “καθαρών σχολών” και “έξω τα κόμματα”.
Η ένταση αυτή της στοχοποίησης και ποινικοποίησης του ασύλου, σχετίζεται αποκλειστικά με την αδυναμία του κινήματος να σηκώσει ανάστημα και να πετύχει νίκες.
Είναι κοινή αποδοχή όλων ότι το κίνημα βρίσκεται σε καμπή και οι σύλλογοι σε τροχιά αποσυγκρότησης. Η αποσυγκρότηση αυτή φαίνεται τόσο από την αποστοίχιση των φοιτητών από τις κινηματικές διαδικασίες, όσο και από την αδυναμία αναχαίτισης της επίθεσης.
Η επίκληση των “αντικειμενικών δυσκολιών”, είναι για εμάς απλή υπεκφυγή αντιμετώπισης της πραγματικότητας.
Συνεπώς, θεωρούμε ότι το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης είναι υποκειμενικό και πέφτει κατ αναλογία στις πολιτικές δυνάμεις, που εγκλωβισμένες στην αρνητική πραγματικότητα, εγκλωβίζουν με τη σειρά τους μια σειρά αγωνιστών, χωρίς να δίνουν προοπτική νίκης.
Η αδυναμία πρότασης κινηματικής διεξόδου -αν όχι συνολική χρεοκοπία γραμμής- είναι αυτή που ουσιαστικά οδηγεί στην αναζήτηση …άλλων μορφών “απάντησης” (συνδιαλλαγή, ακίνδυνους για το σύστημα ακτιβισμούς, χουλιγκάνικες πρακτικές).
Αυτή η πολιτική χρεοκοπία, κατά τη γνώμη μας, εκφράστηκε στην κινητοποίηση στο υπ. παιδείας και στα μετέπειτα γεγονότα.
Το χρονικό της αντιπαράθεσης
Την Τετάρτη 22/3, είχε προγραμματιστεί κινητοποίηση στο υπ. παιδείας από μαθητές και φοιτητικούς συλλόγους.
Στην κινητοποίηση στο υπ. παιδείας γίναμε θεατές της αντιπαράθεσης από τη μια του ΜΑΣ-ΚΝΕ, και από την άλλη των ΕΑΑΚ, σχετικά με το αν θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον υπουργό “με αντιπροσώπους” ή αν θα γινόταν η συνάντηση παρουσία όλων.
Η αντιπαράθεση αυτή βέβαια συνδυάστηκε με εκατέρωθεν κατηγορίες περί προστασίας του υπουργείου και για προσπάθειας καπελώματος των μαθητών.
Μετά την κινητοποίηση της Τετάρτης, η ΚΝΕ μέσα από ανακοινώσεις και από συνέντευξη στελέχους της στο “Πρώτο Θέμα”, στοχοποιώντας τα ΕΑΑΚ ανέφερε ότι η κίνησή τους έγινε με την ανοχή, αν όχι την υποκίνηση του υπουργείου.
Την Πέμπτη 23/3 μια σειρά σχολές έγιναν ρινγκ και υπήρξαν ανοιχτές καταγγελίες των ΕΑΑΚ περί μαφιόζικης επίθεσης μελών του ΚΚΕ σε μέλη των ΕΑΑΚ στο ΕΜΠ. Η διοίκηση της σχολής αναβάλλει τα μαθήματα της Πέμπτης και της Παρασκευής.
Την Παρασκευή 24/3, σαν απάντηση της προηγούμενης μέρας, μέλη των ΕΑΑΚ έσκισαν αφίσες και εκδίωξαν μέλη του ΜΑΣ-ΚΝΕ από διάφορες σχολές.
Να σημειωθεί, ότι μέλη του Τραβέρσο δεν ήταν παρόντες στα σκηνικά του ΕΜΠ, αλλά η μη απάντηση του ΚΚΕ -μέχρι τη στιγμή που γράφεται η παρούσα ανακοίνωση- στις βαριές καταγγελίες που δέχτηκε, αποτελεί μάλλον αποδοχή των όσων αναγράφονται. Αντίστοιχα, το ότι δεν έχει διαψευστεί το Πρώτο Θέμα, οδηγεί στο συμπέρασμα πως η συνέντευξη δόθηκε.
Σαν Τραβέρσο δεν αναφέρουμε τα παραπάνω περιστατικά εν είδει δημοσιογραφίας. Δε σκοπεύουμε ούτε να το παίξουμε διαιτητές, ούτε να κρατήσουμε γενικά ίσες αποστάσεις, ούτε να αντλήσουμε κάποια υπεραξία.
Όπως αναφέρθηκε και αρχικά, υποχρεωνόμαστε να πάρουμε θέση, καθώς για άλλη μια φορά οι αδιέξοδες λογικές που κυριαρχούν στην αριστερά, είναι που οδήγησαν σε πρακτικές που αξιοποιήθηκαν από τις δυνάμεις του συστήματος με στόχο την περαιτέρω συκοφάντηση του ασύλου και του συνδικαλισμού.
Αν και γενικά είναι σύνηθες φαινόμενο (και από τους δύο χώρους) σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας ή και προεκλογικά να επιλέγεται ο χουλιγκάνικος τσαμπουκάς για να ντοπαριστούν τα μέλη και να βγουν καταγγελίες …αυτή τη φορά η κατάσταση ξέφυγε. Ειδικά κιόλας όταν είμαστε σε μία φάση όπου οι σύλλογοι και το άσυλο χτυπιέται από χίλιες δυο μεριές.
Πρώτα απ’ όλα, σχετικά με τα όσα συνέβησαν στο υπουργείο, θεωρούμε ότι οι δύο απόψεις που εκφράστηκαν (ΚΝΕ και ΕΑΑΚ), δεν είχαν τίποτα επί της ουσίας να χωρίσουν. Ήταν δύο εκφράσεις της ίδιας άποψης, μιας άποψης καθαρά προβληματικής. Το βασικό δεν είναι για εμάς το ποσοτικό (αν θα πήγαιναν αντιπρόσωποι ή όχι), αλλά το ποιοτικό (ότι και οι δύο δυνάμεις είχαν σαν αποκλειστικό στόχο τη συνάντηση με τον υπουργό). Και στις δύο περιπτώσεις, η συνάντηση που επεδίωκαν …είτε ”από τους εκλεγμένους” είτε “από τα κάτω και αριστερά”, θα κατέληγε στη συνδιαλλαγή.
Επίσης το εκατέροθεν σιγοντάρισμα απόψεων προς τους μαθητές για το δήθεν ακομμάτιστο, το μόνο που προσφέρουν είναι η υποτίμηση της οργανωμένης πάλης των συλλογικοτήτων και ο εκφυλισμός των οργάνων του φοιτητικού και μαθητικού κινήματος. Διαχρονικά έχει φανεί πως δεν είναι οι δομές προβληματικές και εξουσιαστικές, αλλά οι λογικές που μπαίνουν σε αυτές από τις οργανωμένες δυνάμεις του κινήματος.
Ασχέτως της αντιπαράθεσης μεταξύ δύο δυνάμεων της αριστεράς στο υπουργείο, ως Τραβέρσο θεωρούμε τουλάχιστον απαράδεκτα τα όσα ακολούθησαν.
Πιο συγκεκριμένα, η αξιοποίηση ενός μέσου, όπως είναι το Πρώτο Θέμα, για να αντιπαρατεθεί μία αριστερή δύναμη σε μία άλλη, είναι εντελώς κατάπτυστη στάση. Η συγκεκριμένη αστική φυλλάδα, έχει αποδείξει πως έχει ξεκάθαρο και εντεταλμένο ρόλο και αυτός δεν είναι άλλος από το να χτυπήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, αθωώνοντας παράλληλα το φασισμό.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα την επίθεση που δέχτηκαν μέλη της ΕΑΑΚ από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο ΕΜΠ. Τέτοιου είδους επιθέσεις (με μαφιόζικο εξοπλισμό, με κλοπές προσωπικών αντικειμένων και σεξιστικά σχόλια) τις έχουμε συνηθίσει είτε από γηπεδικούς στρατούς, είτε από χώρους με άλλη ιδεολογική αναφορά και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το ήθος της αριστεράς.
Καταγγέλλουμε τέλος οποιαδήποτε οργανωτικού τύπου “απάντηση” δόθηκε ή σκοπεύει να δοθεί ως αντίποινα.
Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση, να στραφούν απέναντι στον πραγματικό εχθρό. Είναι τουλάχιστον τραγελαφικό, την ίδια ώρα που η διοίκηση του ΣΕΜΦΕ κάνει lock-out και παρουσιάζεται ως ο θεματοφύλακας του ασύλου, οι δυνάμεις με αναφορά στο κίνημα να νοιάζονται απλά για τη μεταξύ τους διαμάχη.
Καλούμε όλους τους φοιτητές να καταδικάσουν τέτοιου είδους πρακτικές και μέσα από τους συλλόγους να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο συνολικό τσάκισμα των ζωών μας.
Τραβέρσο,
24/03/2017