Για την μεγάλη “άνοιξη” των αγώνων, των διεκδικήσεων και των ανατροπών
Η πρωτομαγιά αναπόφευκτα
αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του εργατικού κινήματος, μία επέτειο μνήμης του μεγάλου αγώνα των εργατών του Σικάγο. Ξεχωρίζει όμως παντοτινά, καθώς οι διεκδικήσεις της πρωτομαγιάς μπορούν μέχρι και σήμερα όχι μόνο να μνημονεύονται αλλά και να δίνουν καύσιμα και ώθηση στον κόσμο των καταπιεσμένων να παλεύουν.
Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την συνέχιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ζούμε την άγρια επέλαση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και όλων των μηχανισμών του, για να καρπώνονται ακόμη περισσότερο τον πλούτο που παράγεται. Βασικό μέτωπο αποτέλεσε το χτύπημα στην μόνιμη και σταθερή δουλειά, δηλαδή η επέκταση και η σταδιακή κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Έτσι φτάσαμε σήμερα στα ντροπιαστικά “one-hour” και “zero-hour” συμβόλαια που σπέρνουν σε μια σειρά από χώρες της Ευρώπης, τις οριζόντιες μειώσεις μισθών και παροχών, την πλήρη ελαστικοποίηση του ωραρίου και των συμβάσεων εργασίας. Αυτά τα εργασιακά μοντέλα που ήρθαν “απ’ έξω” εφαρμόστηκαν και στην Ελλάδα και συνδυάζονται σήμερα με τα τεράστια ποσοστά μαύρης εργασίας και την αύξηση της ανεργίας που αντιμετωπίζει μία μεγάλη πλειοψηφία και σε τεράστιο ποσοστό η νεολαία.
Η εφαρμογή αλλεπάλληλων αντιλαϊκών μέτρων από την ατζέντα τριών μνημονίων προετοίμασε το έδαφος για ένα νέο εργασιακό και κοινωνικό τοπίο στην χώρα μας που χαρακτηρίζεται από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας με ταυτόχρονη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και την απρόσκοπτη και άνευ ορίων παραχώρηση πλούτου και ελευθερίας στο κεφάλαιο. Ανεξαρτήτως του πώς αυτοπροσδιορίστηκε, καμία κυβέρνηση δεν δίστασε να προωθήσει τις επιθετικές πολιτικές, ικανοποιώντας την ανάγκη ντόπιων αλλά και εξωτερικών παραγόντων να κερδοφορήσουν εδώ και τώρα εις βάρος μας στις νέες συνθήκες που διαμόρφωσε η κρίση. Η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει σε πέρας αυτό το έργο και διαπραγματεύεται αποφασιστικά τους όρους διάσωσης του ελληνικού κεφαλαίου, ενώ φεσώνει εμάς τους υπολοίπους με το “ευρωπαϊκό κεκτημένο”! Το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά φέρνει την δια του νόμου καθιέρωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τον υποκατώτατο μισθό, την περαιτέρω αρπαγή του λαϊκού εισοδήματος με εξευτελιστικό αφορολόγητο.
Η φετινή πρωτομαγιά έρχεται και σε μία περίοδο που τα σύννεφα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών πυκνώνουν. Ειδικά στην περιοχή μας, με την ενεργή παρουσία του ΝΑΤΟ, την αναθέρμανση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ΝΑΤΟ-Ρωσίας στα Βαλκάνια, την χρήση των ελληνικών βάσεων και την υπόθαλψη θερμών επεισοδίων στο Αιγαίο, η πολεμική απειλή είναι καθοριστική στην επιδείνωση του παρόντος και του μέλλοντος της γενιάς μας. Η ειρήνη όμως είναι έργο αποκλειστικά των λαών και έρχεται μόνο με την διεθνιστική και ενωμένη πάλη τους για την αποτροπή του πολέμου!
Η Πρωτομαγιά επιφορτίζει και φέτος το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας με το καθήκον της διεθνιστικής πάλης. Είναι η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και θα την υπερασπιζόμαστε στο δρόμο με απεργιακές εκδηλώσεις και πορείες κόντρα στην προσπάθεια αστικού εκφυλισμού της. Για να μην περάσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέα πολεμικά σχέδια, να δυναμώσει η διεκδίκηση για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για ζωή με αξιοπρέπεια. Στην επιμονή των αγώνων, των μικρών και μεγάλων ξεσπασμάτων αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά.