Η προέλαση της αντιλαϊκής πολιτικής που βιώνει στο πετσί του ο λαός συνολικά αλλά και η νεολαία εντονότερα, φαίνεται να μην έχει τέλος. Το νέο πακέτο μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για άλλη μια φορά κάνει την ντόπια άρχουσα τάξη και το ξένο κεφάλαιο να τρίβουν τα χέρια τους καθώς, πέρα από την υλική εξαθλίωση εργαζομένων και μη, έρχεται να εμποδίσει και θεσμοθετημένα την συλλογική αντίδραση στην επίθεση που εξαπολύει.
Νέος κύκλος μέτρων
Με την κεντρική ιδέα να παραμένει ίδια, τα νέα μέτρα πέρα από τον ρόλο της επισφράγισης κάθε προηγούμενου νομοσχεδίου, είναι φανερό ότι έρχονται να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην από εδώ και πέρα φάση. Το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία με πρόφαση την δημοκρατία και τις αρχές της πλειοψηφίας που την διέπουν, αποτελεί άνευ προηγουμένου χτύπημα στο εργατικό δίκαιο που κάνει ξεκάθαρες τις βλέψεις του κεφαλαίου για την εγκαθίδρυση της ολοκληρωτικής του κυριαρχίας σε βάρος του λαού. Είναι προφανές ότι οι ισχυροί αυτού του τόπου είναι αποφασισμένοι να μην μπει τίποτα εμπόδιο στην κερδοφορία τους και για αυτό επιδιώκουν την πλήρη αδρανοποίηση του αντίπαλου στρατοπέδου βάζοντας εμπόδια στην οργάνωσή του και κατ’ επέκταση στην πάλη του. Αυτό έρχεται να κορυφώσει μια σταθερή πορεία αφαίμαξης του πλούτου που παράγει ο κόσμος της εργασίας ή με μόχθο έχει αποκτήσει, κόβοντας μισθούς-συντάξεις-επιδόματα και χτυπώντας την λαϊκή κατοικία με τους ηλεκτρονικούς πλέον πλειστηριασμούς. Επιπρόσθετα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας βαίνει καλώς με χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα αυτό των εργοστασίων της ΔΕΗ, προμηνύοντας και άλλες επιβαρύνσεις στο άμεσο μέλλον. Σε όλη αυτή την μαυρίλα δεν μπορούν να μην αναφέρονται και τα εργατικά ατυχήματα και κυρίως τα θανατηφόρα που συνεχώς πληθαίνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν θα είμαστε έρμαια των αφεντικών, εξαθλιωμένοι, επισφαλείς και αναλώσιμοι για την ευημερία των λίγων.
Η κατάσταση για τη νεολαία
Η νεολαία μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο είναι αποδέκτης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας πιο έντονα από ποτέ και αυτό φαίνεται και στις εργασιακές συνθήκες που καλείται να αντιμετωπίσει με τον υποκατώτατο μισθό, την επισφάλεια και την ανεργία να σπέρνουν αλλά και στο πως αποκρυσταλλώνονται αυτές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και κυρίαρχα στης τριτοβάθμιας, με τα επαγγελματικά δικαιώματα να πετσοκόβονται και το φιλτράρισμα από βαθμίδα σε βαθμίδα να εντείνεται. Ο νόμος Γαυρόγλου αποτελεί το επιστέγασμα της εφαρμογής των προηγούμενων νόμων πλαίσιο και των κατευθύνσεων ΕΕ-Μπολόνιας και όλα αυτά σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και μνημονίων. Η φοιτητική μέριμνα σίτιση-στέγαση-συγγράμματα είναι στο στόχαστρο της πολιτικής που ακολουθείται καθώς το καθένα από αυτά απειλείται ανοιχτά πλέον με πρόφαση την ελλειπή χρηματοδότηση των ανώτερων ιδρυμάτων. Ενώ οι αλλαγές που προωθούνται με την συγχώνευση ΑΕΙ-ΤΕΙ με την δημιουργία νέων ιδρυμάτων αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για την διάλυση των πτυχίων όπως τα ξέραμε μέχρι τώρα και την εισαγωγή διετών, μονοετών ακόμα και εξαμηνιαίων κύκλων μαθημάτων με ότι συνεπάγεται αυτό σε επίπεδο δικαιωμάτων για τα πτυχία Εναρμονισμένα με την λογική του ότι τίποτα δεν χαρίζεται πια, η μονιμοποίηση των επί πληρωμή μεταπτυχιακών με τα καμπανάκια να χτυπάνε και για τους προπτυχιακούς κύκλους σπουδών, αλλά και η στέρηση βασικών δικαιωμάτων που κατοχύρωνε μέχρι τώρα ένα πτυχίο οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κανένας δρόμος δεν είναι εύκολος για τη νεολαία καθώς θα βγαίνει όλο και πιο ευάλωτη στην αγορά εργασίας, αδυνατώντας να εξασφαλίσει τα αυτονόητα για το μέλλον που τις αντιστοιχεί.
Στους ταξικούς αγώνες η προοπτική μας
Όσο δυσοίωνο και αν φαίνεται το μέλλον των εργατών, των εργαζομένων, των ανέργων και πόσο μάλλον της νεολαίας στο σύνολό της, υπάρχει διέξοδος και είναι μονόδρομος για όλους μας. Η οργάνωση και η συλλογική ταξική πάλη, μέσα από σωματεία, συνδικάτα και συλλόγους μακριά από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που συμβάλλουν στην απομόνωση, την ενίσχυση των λογικών ατομικού δρόμου, στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια που έχει περιέλθει το λαϊκό-εργατικό κίνημα, είναι οι απαραίτητες και αναγκαίες προϋποθέσεις. Σε όλα αυτά η νεολαία πρέπει να βγει στον δρόμο και στο πλευρό του κόσμου της δουλειάς για να διεκδικήσει το μέλλον που της στερούν και της αξίζει. Για αυτό και ως αναγκαίο ξεκίνημα των αγώνων που καλούμαστε να δώσουμε καλούμε όλους/όλες να συμμετάσχουν και να μαζικοποιήσουν τις συγκεντρώσεις για την απεργία της 15ης Ιανουαρίου.