Για την μεγάλη “άνοιξη” των αγώνων, των διεκδικήσεων και των ανατροπών
Η πρωτομαγιά αναπόφευκτα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του εργατικού κινήματος, μία επέτειο μνήμης του μεγάλου αγώνα των εργατών του Σικάγο. Ξεχωρίζει όμως παντοτινά, καθώς οι διεκδικήσεις της πρωτομαγιάς μπορούν μέχρι και σήμερα όχι μόνο να μνημονεύονται αλλά και να δίνουν καύσιμα και ώθηση στον κόσμο των καταπιεσμένων να παλεύουν.
Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την συνέχιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ζούμε την άγρια επέλαση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και όλων των μηχανισμών του, για να καρπώνονται ακόμη περισσότερο τον πλούτο που παράγεται. Βασικό μέτωπο αποτέλεσε το χτύπημα στην μόνιμη και σταθερή δουλειά, δηλαδή η επέκταση και η σταδιακή κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Έτσι φτάσαμε σήμερα στα ντροπιαστικά “one-hour” και “zero-hour” συμβόλαια που σπέρνουν σε μια σειρά από χώρες της Ευρώπης, τις οριζόντιες μειώσεις μισθών και παροχών, την πλήρη ελαστικοποίηση του ωραρίου και των συμβάσεων εργασίας. Αυτά τα εργασιακά μοντέλα που ήρθαν “απ’ έξω” εφαρμόστηκαν και στην Ελλάδα και συνδυάζονται σήμερα με τα τεράστια ποσοστά μαύρης εργασίας και την αύξηση της ανεργίας που αντιμετωπίζει μία μεγάλη πλειοψηφία και σε τεράστιο ποσοστό η νεολαία.