Πορεία αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους
Σάββατο 24/6, 12:00, προσυγκέντρωση Μοναστηράκι
Τα τελευταία χρόνια, έχει κυριαρχήσει μια συνεχής πολιτική λιτότητας και μια όξυνση της επίθεσης ενάντια σε κατακτήσεις και δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Αυτό το κλίμα σταδιακής φτωχοποίησης, έρχεται χέρι-χέρι με την ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βιώσει τις αναίτιες “προληπτικές” προσαγωγές, την ωμή καταστολή σε πορείες και διαδηλώσεις ή ακόμα και τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων.
Άλλες φορές βέβαια το σύστημα δεν αρκείται στην απλή καταστολή κινημάτων, αλλά δημιουργεί τις πιο βρώμικες σκευωρίες για να στοχοποιήσει αγωνιστές και να κατασκευάσει υπόπτους σε διάφορες υποθέσεις για τα δικά του συμφέροντα. Είναι ενδεικτικά τα παραδείγματα εισβολών της αστυνομίας σε σπίτια κατοίκων της Ιερισσού τον Μάρτιο του 2013, που μάχονταν ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, ή της δίωξης φιάσκο του Θ. Σίψα ως κατηγορούμενο για την υπόθεση της Marfin, μέχρι την πρόσφατη αθώωσή του.
Η ιστορία βέβαια φαίνεται να επαναλαμβάνεται αυτή τη φορά στο πρόσωπο του Τάσου Θεοφίλου, που διώκεται για τη ληστεία τράπεζας στην Πάρο, συνέργεια σε ανθρωποκτονία και συμμετοχή στην «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς»(Σ.Π.Φ). Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που τον παρουσίαζε ως ύποπτο για τη ληστεία ήταν η αρχή για την δίωξή του. Όλη η ιστορία συνεχίστηκε με ένα σαθρό κατηγορητήριο, που βασιζόταν σε ελλιπή και αβάσιμα στοιχεία, χωρίς ουσιαστικά να αναγνωρίζεται ως δράστης από οποιοδήποτε αυτόπτη μάρτυρα. Το μόνο στοιχείο για να καταδικαστεί ήταν το DNA του που βρέθηκε σε ένα καπέλο.
Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση της Ηριάννας Β.Λ. που πρόσφατα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκισης, λόγω της προσωπικής της σχέσης με πρώην κατηγορούμενο για συμμετοχή στην Σ.Π.Φ. , και ενώ για τον ίδιο υπήρξε αθωωτική απόφαση. Το πρόσχημα για την δίωξη της κοπέλας ήταν η εύρεση μερικού δείγματος DNA σε επιβαρυντικό στοιχείο.
Γίνεται ξεκάθαρο το γεγονός πως η ακραία όξυνση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, είναι μια πολιτική στρατηγική του συστήματος που υλοποιείται με την αγαστή συνεργασία κράτους-αστυνομίας-ΜΜΕ. Κυρίαρχη κατεύθυνση είναι η ποινικοποίηση και εκδίωξη καθενός που έχει διαφορετική άποψη και αγωνίζεται ενάντια στο σάπιο αυτό σύστημα. Από την περίπτωση βέβαια της Ηριάννας βλέπουμε πως ακόμα και οι κοινωνικές σχέσεις και συναναστροφές ενός ατόμου, είναι αρκετές ώστε να το καταδικάσουν με βάναυσο τρόπο. Είναι ξεκάθαρο πια, πως στη θέση του κάθε Τάσου και της κάθε Ηριάννας, μπορεί να βρεθεί ο οποιοσδήποτε αντιστέκεται και αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Για αυτό τον λόγο είναι αναγκαιότητα στο σήμερα, η ύπαρξη ενός μαχητικού κινήματος αλληλεγγύης, που θα προβάλει και την σημασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.